Cebrail Kilimci, Hayatını Kaybetti

Merhumun cenazesi 19 Kasım 2008 Çarşamba günü Kozlu Süryani Kadim Mezarlığı’nda defnedilecek. Mardin’de başlayan gazetecilik serüvenine, İstanbul’da matbaacılık mesleğiyle devam eden Cebrail Kilimci, Mardin’in müzik kültüründe, "ekol" sayılabilecek bir döneminin son temsilcisiydi. 1950’li yıllarda, Mardinli ünlü ses ve saz sanatçıları Hafız Abdurrahman İnan, Abdülkerim Atasayar, Tuma Tüfekçi, Edip Gürdal gibi efsane sanatçıların icra heyetlerinde bulundu. Arap musikisinde ileri bir düzeyde olan Mısır ve Irak gibi ülkelerden sık sık davetler alan mahalli sanatçılarımız, musikide adeta "Mardin ekolu"nu yaratmışlardı. Bu yıllarda, bölgenin civar illerinden birçok musikişinasın Mardin’e gelip, sanatçılarımızdan solfej ve makam dersleri aldıkları anlatılır. Ünleri ülke sınırlarını aşan bu sanatçılarımızın icra ettikleri makam ve seyirlere hakim olan bu ekolun son temsilcisi Cebrail Kilimci, makam ve solfej bilgisini, meşk ettiği Hafız Abdülkerim (Hamdo Hasso)’den edindiğini söylemişti. Sesiyle, Mardin musikisine farklı yorumlar getiren Udi Cebrail Kilimci, 1966 yılında, Anadolu Ajansı Mardin Temsilcisi Bedii Mungan’ın evinde yapılan müzikli bir toplantı sırasında, ev sahibi tarafından makaralı teyp ile yapılan kaydın çoğaltılması sonucunda, Mardin’in hemen hemen tüm lokallerinde ve hatta evlerinde kasetleri çalınmaya başladı. Kısa sürede Mardin’de aranan bir isim haline gelen Cebrail Kilimci, bizzat kendisinin yaşadığı bir anıyı şöyle anlatmıştı: "Mardin’e yaptığım bir ziyaret sırasında, Varlık Plak’ın sahibi Abdülkerim Bey’le Kız Meslek Lisesi’nin altındaki dükkanında sohbet ederken, bir bayan müşterinin "Cebrail -el Mesih’in kaseti"ni istemesi karşısında şaşırdım. Müşteri kasedi alıp gittikten sonra, bu duruma açıklık getiren Abdülkerim Bey, birçok kişinin isteği üzerine kaseti çoğalttıklarını söyledi. Yaptığı bu açıklamadan sonra gönlümü alarak, kendisine kızmamı önledi”. Güzel sanatların birçok alanında başarılar gösteren Mardin’de, müziğin apayrı bir yeri vardır. Cebrail Kilimci, özellikle 1950 ve 65’li yıllar arasında rahmetli Edip Gürdal’ın, o günün en gelişmiş ses kayıt cihazı olan makaralı teyp ile dost meclislerinde icra edilen o günkü yerel müzik kayıtlarının, büyük bir özveriyle, dijital ortama aktarılmasını sağladı. Günümüzde kaybolmaya yüz tutmuş musikimizi günışığına çıkartarak, gelecek kuşaklara bir "kültür hazinesi" olarak aktarılmasına öncü oldu. Cebrail Kilimci’nin bu anlamlı çalışmalarının bir başka önemi ise, kayıtların nerelerde, kimler tarafından ve icra heyetlerinde kimlerin olduğunu detaylı bir şekilde tespit etmesi olmuştur. Bu çalışmaların ne kadar gerekli ve önemli olduğu gelecekte daha iyi anlaşılacaktır. Mardin’in zengin müzik kültürünü, günışığına çıkartarak yaygınlaşmasına büyük katkılar sunan Cebrail Kilimci’ye müziğe gönül veren yöre halkı minnettardır. Kendisiyle en son görüşmemiz, eylül ayında olmuştu. Rahmetli Kemal Yazıcıoğlu’nun makara bantlardan oluşan müzik arşivinin tasnifi için kendisinden yardım talep etmiştim. Sağolsun, O’da yardımını esirgememişti. Ani vefatı, Mardin’in yanı sıra, müzik dünyası için de büyük bir kayıptır. Mardinlife.com